Voice-Over & Stemcoach Ann Grutman blogt over haar spreekervaringen

Valentijn is voor velen in het materiële Westen niet meer dan een dankbaar onderwerp om winst uit te slaan.  Dat is een feit! Wie zich van de koopgrage massa onderscheiden wil, laat de Liefdesfeestdag dan ook  maar al te graag en heel nadrukkelijk aan zich voorbijgaan. Want zouden we mekaar niet íedere dag moeten liefhebben?
​Zeker zo! In een ideale wereld.
​Ónze wereld - die van het materiële Westen - bewijst volgens mij helaas het tegendeel. De woekerende epidemie van Burn-outs, Bore-outs, depressies en Fade-outs staaft volgens mij dat wij Westerlingen gerust wat liefdevoller met mekaar zouden mogen omgaan. 'Bemin u naaste zoals uzelf', zoiets.
Maar ook dat principe vinden we achterhaald. Want mét Sint-Valentijn betwisten we ook de andere Sinten - min de commercieel interessantere Nicolaas - en de Kerk die ze uitdraagt.
​Laten we daarom gewoon eens één dag halt houden. Op 14 februari, ik zeg maar wat ... . Even stoppen en bedenken wie ons dierbaar is. Eén moment de tijd nemen om dat te weten en te voelen. En laten we dan met helemaal níks uitpakken. Niks plus vier eenvoudige woorden, voor al wie jou lief is: 'IK ZIE JE GRAAG!'
​Wedden dat op de dagen die volgen de ver-wonder-ing blijft?