Je hart is je luidste spraakorgaan.

Het is niet zo dat je niet weet hoe je moet spreken: duidelijk articuleren, de gepaste intonatie, aandacht voor de luisteraar en vooral rustig blijven ademen, … Thuis voor de spiegel is jouw reflectie een dankbaar publiek. 
Maar eenmaal het 'voor echt' is, ruilen je zenuwen al die handige tips plots voor een trekkerige mond, bibberende stem, een blik op oneindig en een adem die stokt. Zo wordt spreken een synoniem voor 'breken'. Want wat voelde je jij je machteloos op dat moment! 
Toch wil ik jou alvast feliciteren! Het vergt moed om je te presenteren voor een publiek. Vooral in een wereld gevuld met naar perfectie gefilterde posts op sociale media.
Troost je: waarschijnlijk voelde jouw spreekangst en onzekerheid veel sterker aan voor jou dan dat het voor jouw publiek zichtbaar was. 
Op een moment waarop je al je geoefende trucs verliest, heb je nog steeds je-zelf. En er is je bereidheid en overtuiging om een boodschap met anderen te delen. Daarin ligt jouw sterkste motivatie om met succes te spreken. Je zult veel meer aandacht winnen vanuit jouw persoonlijke overtuiging en bezieling dan vanuit een vlekkeloze maar saaie speech. Spreek met jouw hart! Je schenkt je woorden vleugels … 

---