Nooit meer bang!

Angst. Zelf werd ik er voor het eerst mee geconfronteerd toen het gevoel me in de weg ging zitten. Zoals met zoveel menselijke eigenschappen, werd ook mijn angst pas een feit toen hij me ging hinderen. Letterlijk zelfs: dag in dag uit had ik hartkloppingen, een onwerkelijk gevoel en een krop in de keel. Vooral dat laatste leek mij als beroepsspreker onoverkomelijk. Het duurde dan ook niet lang voor de huisarts mij ‘thuis’ schreef.
Ik was als verlamd en wist niet hoe het verder moest. Mijn dokters advies om ‘een maand lang gewoon te doen waar ik zin in had’ sloeg ik vakkundig in de wind. Aan een ren-paard vraag je toch ook niet om zich bij wijze van verstrooiing even als een rustige boerenknol te gedragen? En al zeker niet als dat paard voortdurend het gevoel heeft een tik op zijn achterste te krijgen.
Ik was tot werkelijk alles bereid om van dat gruwelijke angstmonster verlost te raken. Zo bewoog ik mij dagelijks verbeten in mijn gammele autootje – vierdehands gekocht voor nog geen 700€!! – naar het dichtstbijzijnde natuurdomein voor 10 km boswandeling. Die uitstapjes deden deugd, keer op keer. Maar weer thuis sloeg de schrik mij steevast in alle rauwheid om de oren en was ik opnieuw bij af. Tenminste, het voelde eerder als een kaartje ‘zonder omwegen via start naar de gevangenis’.
Misschien herken jij jezelf in mijn ervaring? Feit is dat we de jongste jaren meer en meer met angst te maken krijgen: ons jachtige Westerse bestaan, de druk van de commercie en de dreiging van terreur zijn een gegeerde voedingsbodem. Paniek- en angstgevoelens lijken niet meer weg te denken uit onze ‘moderne’ samenleving. Dus: wat doe je er aan?

 De oplossing is eigenlijk heel eenvoudig en zit in het probleem vervat: je doet helemaal NIETS! Omdat schrikgevoelens vaak groeien uit een druk en jachtig bestaan, helpt het niet om er al even druk mee om te gaan. Zo krijg je alleen maar meer stress wat vervolgens de angst exponentieel vergroot.
M. Hilderson, psycholoog en de man die - nadat ik meer dan anderhalf jaar was ‘thuis  geschreven’ - mijn angst wist te ontkrachten, leerde mij het gevoel recht in de ogen kijken. Met deze stelling:
 
‘Angst klopte op de deur. Ik deed open en er was niemand. ‘
 
Die twee zinnetjes werden voor mij de sleutel om met alle hinderlijke gevoelens om te gaan. Welk ongewenst gevoel je ook ervaart, loop er niet van weg. Verstop het niet. Eet het niet weg. Drink het niet weg. Werk het niet weg. Perfectioneer het niet weg.
Ga even zitten, in stilte met jezelf en aanvaard dat het even niet is zoals je het wenst. Laat je gevoelen toe.
In het begin is dat zeker niet makkelijk, maar het loont. Meestal vertelt een emotie als angst namelijk niet alleen dat je ergens bang voor bent. Het leert je ook dat er iets ontbreekt. Iets waar jij heel erg naar verlangt. Alleen met je angst als bondgenoot - niet als vijand – kun je dat verlangen beginnen invullen. Met vallen en opstaan. Babysteps … , geen 10 kilometer. :-)
​